5. Życie jest za krótkie, żeby przejmować się przeszłością.

Ona:

Usilnie wpatrujesz się w notatki z zajęć, byleby zająć czymś swoje myśli. Po wczorajszej rozmowie z Achremem nadal jesteś skołowana i niespokojna. Słyszysz skrzypienie drzwi, a potem podłogi w korytarzu. Do salonu wpada Tosia i z rozmachem wartym bomby atomowej, siada naprzeciw ciebie. Mruży niebezpiecznie oczy, lecz po chwili rozchmurza się i spogląda ci w oczy.

- Lena, kiedy ty przestaniesz się o mnie martwić? - mówi, a kiedy nie widzi z twojej strony żadnej reakcji, potrząsa tobą delikatnie. - Alek nic mi nie zrobił. Widzisz? Siedzę tutaj, żyję! Wiem, że z nim rozmawiałaś. - stwierdza i dogłębnie lustruje twoje smutne spojrzenie.

- Wiem, Tosia, ja to wszystko wiem. Pomyliłam się co do niego. Bardzo i jest mi z tego powodu niezmiernie źle. Ale taką wersję przedstawił mi Grzesiek. - rozpaczliwie tłumaczysz się przyjaciółce. - Martwię się o ciebie, bo wiem, ile razy faceci cię zranili! Zrozum, Tośka, ja chciałam cię chronić. Chciałam, żebyś już nigdy nie cierpiała... - kończysz i oddychasz głęboko.

- Hej, hej, spokojnie, nikt tu nie rzuca na ciebie oskarżeń, kobieto, opanuj trochę te emocje. - ku twojemu zdziwieniu śmieje się. - Najwyraźniej Grzesiek zna wersję wydarzeń żony Alka. Wydaje mi się, że powinien poznać tą prawdziwą historię. Ale o tym musisz z nim porozmawiać ty. W końcu utrzymujesz z nim jakieś kontakty... słowne. - akcentuje ostatnie słowo, próbując cię rozchmurzyć. - Lena, to ja powinnam tu być pokrzywdzona, a nie ty! Uśmiechnij się w końcu, ze mną wszystko w jak najlepszym porządku. Mogę ci nawet powiedzieć, że Achrem to idealny kandydat na mojego męża. - nie wytrzymujesz i wreszcie wybuchasz śmiechem, dziwiąc się nad waszą głupotą. Inne dziewczyny właśnie krzyczałyby na siebie i wzajemnie przekrzykiwały, wy natomiast śmiejecie się w głos.

Antosia właśnie taka jest. Nigdy nie ukazuje swoich negatywnych i nostalgicznych emocji na wierzchu. Zawsze je próbuje zastąpić tymi pozytywnymi. I za to ją uwielbiasz, za te pochmurne dni, które zmieniało jedno słowo Tosi. Za te nieprzespane noce przez wielogodzinne rozmowy. Za te kilogramy zjedzonych wspólnie lodów czekoladowych i hektolitrów malinowej herbaty. Za to, że po prostu jest, bez względu na okoliczności.

On:

Wpatrujesz się w kawałek kartki, upstrzony ślubnymi dekoracjami. Ze zdziwieniem otwierasz owe zaproszenie i odczytujesz kilka słów, wygrawerowanych złotą czcionką.

"Joanna Michalska i Zbigniew Bartman

pragną połączyć swe losy węzłem małżeńskiej przysięgi

poprzez zawarcie Sakramentu Małżeństwa

w kościele św. Anny w Warszawie

dnia 30 października 2013 roku o godzinie 17:00.

Oraz serdecznie zapraszają

pana Grzegorza Kosoka z osobą towarzyszącą

na tą uroczystość."

Twoje oczy zatrzymują się przy słowie "osoba towarzysząca". Ślub za tydzień. Z kim niby masz pójść? Sam? Aby narazić się na złośliwe śmiechy kolegów z drużyny? Nie masz dziewczyny, ani żadnej przyjaciółki, z którą mógłbyś się tam wybrać.

Nagle w twojej głowie zjawia się pewna myśl. Przecież jest Lena, może zechce z tobą pójść?

Może rozwieje ten mętlik w twojej głowie i razem będziecie bawić się na weselu Bartmana?

Może w końcu okaże się, że to ta jedyna? Ta, której szukasz od lat, ale nie dany jest ci prawdziwy związek. Kobiety ranią cię, lecąc jedynie na zawartość twojego portfela i umięśniony tors. Może w końcu los postawił ci na drodze kobietę życia? Bo gdzieś w głębi twojego serca, nie jest ci ona obojętna...

Ona:

Wibracja telefonu wyrywa cię z zamyślenia. Ze zdziwieniem spoglądasz na imię Kosoka wyświetlone na ekranie. Przesuwasz zieloną słuchawkę i przykładasz aparat do ucha.

- Tak? - mówisz, oczekując na jakiś głos z jego strony. Na takowy musisz chwilę poczekać, najwyraźniej dzwoniący nie może się w sobie zebrać, na jakikolwiek pomruk.

- Lena, możemy się spotkać?

Błędy i niedociągnięcia poprawię później.

Jak widzicie, usidlę Zbyszka. :D

I jak sądzicie, o co poprosi Grzesiek Lenę podczas spotkania? :)

Domyślacie się? 

 Zapraszam was na:

www.miloscisiatkowka.blogspot.com -> pojawił się pewien tajemniczy post. :)

www.usmiechem-zmieniaj-swiat.blogspot.com -> nowy rozdział na historii o Wronie i Kłosie.

Coś do Zuzy:  A ME się zbliżają! :D Szykuj się!

Dzięki siostra, że jesteś. Bez cudownych rozmów z tobą,

nie byłabym tym, kim jestem teraz, w obecnej chwili.

Dziękuję. ♥ 

A ŚLUB BARTMANA JEST ZE SPECJALNĄ DEDYKACJĄ DLA CIEBIE. <3

+Chce ktoś zobaczyć, co niechętne do współpracy rączki Joan wytworzyły na mecz Polska-Turcja 

na ME? 

Mój transparent:  https://fbcdn-sphotos-e-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn2/1175485_501588976577520_764109293_n.jpg

Nie hejtujcie, jeśli się nie podoba.

I takim oto, optymistycznym gestem, kończę.

Pozdrawiam, Joan.  

EDIT 23.08 - z powodu braku czasu, nowy rozdział pojawi się jutro. Przepraszam za zwłokę.